Ik zit op de bank. De tv staat aan. Ik kijk. Het beweegt. Het maakt me niet uit wat erop is als het maar beweegt. Ik vind alles hol en zinloos. Ik ben moe maar blijf hangen.
Ik zit op de bank. Ik zit in mijn hoofd. Ik denk en wil van alles maar kom niet in aktie. Ik voel me alleen. De telefoon gaat maar ik neem niet op. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Wat heb ik nou te melden?
Ik zit op de bank en kijk naar de beelden. Syrie, Libanon, een 5 jarig meisje uit Afganistan. Ik denk aan het 5 jarige meisje in haar bed recht boven mij en mijn maag krimpt. Het voelt zo kwetsbaar. Hoe moet ik mijn liefdes beschermen in deze wereld? Wat als hun wat overkomt?
De lijn tussen vreedzaam en wreed voelt zo dun.
Ik zit op de bank en redeneer alles kapot. Wat stelt het nou allemaal voor als je er goed over nadenkt. Vriendschap? Relaties? Werk? Je nuttig voelen? Voor wie? Waarom? Hoe?
 |
| Blackberry Path (N. Garstman) |
Ik zit op een Engelse bank en drink liters rode wijn. Ik praat. Ik lach. Ik luister.
Ik bewonder het nieuw opgebouwde leven van vrienden.
Ik zie de levenslust en het klinkt allemaal zo simpel.
Ik zit op de bank en ben moe. Nu van lange wandelingen door het bos, langs het strand en de inhammen van de zee. Mijn hoofd zit vol met mooie kleuren.
Ik kijk naar mijn kinderen die spelen. Ik luister naar hun versie van deze wereld en geniet.
Ik zit op de bank en krijg een kus. De tuin is mistig. De houtkachel brandt. Vrolijke stemmen klinken door het hele huis. Een maaltijd aan een kleine tafel met veel stoelen.
Ik proost. Ik lach. Ik voel de liefde stromen.
Ik heb mezelf weer gevonden.
Nu volhouden tot mei!
