dinsdag 4 september 2012

Roddel en achterklap

Vakantie: een afgebakende periode waarin men, met een afspiegeling van de eigen huisraad, een zelfgekozen afstand aflegt om, (meestal) onder meer primitieve omstandigheden dan in het dagelijks leven, zo min mogelijk te doen, met als doel het komen tot rust in lijf en hoofd.



Je kunt er voor kiezen om het advies dat je in al die bladen leest voor de vakantie ter harte te nemen.. Weet je nog? Maak in de vakantie tijd en ruimte voor elkaar. Kijk elkaar iedere dag eens 5 minuten in de ogen. Rust, ruimte en je relatie. Duik in je gezin. Leer weer communiceren.

Je kunt ook de Prive-Story-vakantie-variant doen. In deze variant laat je je wereldbeeld krimpen tot de eerste 250 meter om je heen en doe je dus eigenlijk de hele dag niets anders dan mensen kijken.. schaamteloos!

Ik zou graag anders beweren maar ik beland altijd in de 2e variant.

Ik onderbreek mijn partner rustig in een betoog omdat ik anders een flard van een gesprek mis.. Die ik daarna natuurlijk wel weer uitgebreid samen met hem wil analyseren.
Dat de moeder van een vriendinnetje van Sterre het-zoontje-van-de-ex-van-de-buurvrouw-van-haar-vriendin heeft zien lopen en nu zo benieuwd is hoe de vader eruit ziet.. vind ik een uitermate boeiend gespreksonderwerp.

Het word je ook zo makkelijk gemaakt op vakantie...
Je gaat zitten in je gammele canvasstoeltje en de verhalen lopen gewoon langs..

'Oh de buren drinken koffie, wil jij ook nog?'
'Mama, de moeder van Annabel heeft ook vakantienagellak!'
'He? haalt zij nu water in een wijnfles?'
'Die meneer bij de kraan hebt zijn been gebreekt maar komt wel weer goed hoor..'
'De trekzakmevrouw en de Jip en Janneke-papa stonden met cowboy Bob te praten. Volgens mij gaan die naar huis morgen.'

Als we in het dorp boodschappen doen zie ik ineens een 'echte' roddel lopen. Martijn Krabbe en 'zijn' Amanda moeten ook naar de supermarkt. Zonder televisielampen en photoshop zijn het net normale mensen.  Ze hebben gezwommen want de haren zijn nat. De glitter en glamour zijn ver te zoeken. In een flits zie ik beelden van foto's in zo'n blad staan.. 'Crisis slaat hard toe bij familie Krabbe'  Je ziet dat zelfs de kinderen zijn gewend  aan starende blikken..
En de mensen achter die starende blik, besef ik ineens, weten dus bijna allemaal dat je vrouw in de playboy heeft gestaan, je man een scheiding overweegt en je misschien een liefdes-broertje of zusje krijgt....



Ik ben heel blij als ik met mijn anonieme kinderen en onbekende man weer bij de tent ben..
Als ik met een afwasje richting de kraan loop word ik aangesproken;
'Zo buurvrouw! alweer aan de afwas.. wil je mijn kopjes ook mee?'

Roddel en achterklap zijn leuk.. maar het moet nergens over gaan...