MM de orde vd Moedermilitie
Postbus 666
1020 BA Amsterdam
Groningen, 18 september 2012
Betreft: dringende vraag inzake opvoedkunde
Geachte leden van de MoederMilitie,
Een vriendinnetje van mijn oudste dochter (ze is 5) kwam een paar weken geleden bij ons eten. Het was mooi weer dus de gesmeerde broodjes werden onder het mom van een picknick op een kleedje genuttigd. Jongste dochter en ik hadden net smakelijk gelachen om een overvliegende meeuw die met een trefzekere precisie een witte flats op de jas van de vader had achtergelaten. Deze anekdote werd in geuren en kleuren verteld.
'Oh gelukkig zitten we niet aan tafel..' zuchtte het vriendinnetje. 'Want aan tafel mag je niet over poep praten!'
Nu ben ik mij er terdege van bewust dat ieder gezin zijn eigen normen en waarden heeft. En dat al die regels niet perse mijn gedachtegoed hoeft te zijn is niet meer dan logisch.
Mijn kinderen bereiken echter de leeftijd waarop steeds meer mensen zich met hen bemoeien.
En, het zal genetisch bepaald zijn, zij zijn nogal gevoelig voor de mening van anderen..
Wat moet ik aan naar school?, Hoe organiseer ik een speelafspraak?, Hoe stel ik mij op ten opzichte van de juf?, Wat is de standaard voor trakteren?, Wat doe je op een kinderfeestje?, Welke clubjes zijn hot en welke not?
Het zijn vragen waar wij als gezin mee worstelen.
En heel eerlijk gezegd maken jullie het er als club van modelmoeders niet makkelijker op. Ik had een beetje gehoopt op standaard folders die je via een postbus aan zou kunnen vragen. Of van die flyers in zo'n molentje bij de bibliotheek ofzo.. Met wat advies (regel speelafspraken met ouders onderling, kleuters kunnen dat niet zelf en helemaal aan het eind van de week scheelt dat een hoop tranen) en steunende woorden (laat je niet gek maken, oefening baart kunst). Maar... tot mijn (stijgende) verbazing blijkt het tegendeel waar te zijn!
Via de vakbladen (j/m ouders, viva mama, groter groeien, kek mama, et cetera et cetera) wordt jullie latverhogende religie op effectieve wijze gepredikt. Ook de weekendbijlage van mijn krant verpakt, in lollig bedoelde columns, de meest tegenstrijdige boodschappen waar ik als mening-gevoelige-kleuter-moeder danig van in de war raak.
Natuurlijk hoef ik al die meningen niet te lezen! Lang leve de vrije keuze en de oud-papier container....
Maar dan hebben jullie ook nog van die undercover-controle-moeders op pad gestuurd die met 1 indringende blik mijn 'coole' voornemen om gewoon in joggingbroek mijn kind naar school brengen teniet doen. Of die met hun blije verhalen mijn hele 'nonchalante' huishouden in een totaal ander perspectief weten te plaatsen! Gelukkig wonen wij heel ver weg van dat hoofdkantoor van jullie. Want in de buurt van Amsterdam schijnt de lat nog hoger te liggen...
Maar goed ik dwaal af..
Wat ik jullie eigenlijk wilde vragen.. (en als kinder-etiquette-deskundigen weten jullie vast het antwoord..)
Waarom mag een kind eigenlijk geen 'shit!' zeggen? En wie heeft in h.e.m.e.l.s.n.a.a.m bedacht dat je dan 'chips!' moet roepen?
In afwachting op jullie reactie,
Met vriendelijke groeten,
Paulien (uit Groningen)
