Hoofddoekjes bij de Hema

Ik wil bij onze buurt-Hema even wat foto's afhalen.
Als ik in de weer ben met 2 kinderen, een bos bloemen, mijn tas, 2 fietshelmen en een fietsslot word ik aangesproken door een meneer. Hij mompelt zijn naam en verteld dat hij van 'de Telegraaf' is.
Groningen (ik in ieder geval) is nog onder indruk van 'het-verjaardagsfeestje-van-Merthe', het uit de hand gelopen afgelaste facebook evenement. De sporen zijn nog overal te zien op de fietspaden richting centrum. Ik verwacht dus een day-after-reactie-vraag..

Maar nee.. De kleine gedrongen mompelende man vraagt zich af of ik al had gehoord dat 'de Hema' hoofddoeken gaat verkopen? En wat ik daar van vind?
Oprecht verbaasd vraag ik de journalist of hij werkelijk denkt dat in deze informatie nieuwswaarde zit?
Nu is de journalist verbaasd en voor het eerst kijkt hij mij aan.. 'Uiteraard!' is zijn antwoord.
Ik multi-task een antwoord.
Want terwijl ik hem vertel dat ik het raar vind dat men bij 'de Telegraaf' zich druk maakt over de vraag waar een moslima haar hoofddoek kan kopen, instrueer ik mijn meiden dat ze wel bij de knutselspullen mogen kijken maar nergens aan mogen zitten! Op de valreep vertel ik de journalist nog dat ik het een prima initiatief vind van de Hema (de winkel voor iedereen).

Als ik mijn meiden, tas, bloemen en boodschappen weer op de fiets aan het hijsen ben, vang ik flarden van het gesprek op die journalist nu met een jong stel voert. ' En die hoofddoeken mogen dan wijken voor andere artikelen uit het assortiment?  vraagt de mompelde 'Telegraaf' man..

Ik barst zo'n beetje uit mijn voegen van verontwaardiging.
Wat een kleinzielig geneuzel van ongekende polarisatie!
Mopperend in mezelf zit ik op de fiets.
Zoals verwacht kom ik daar niet ver mee.
Sterre (5) heeft alles gezien en gehoord en voelt nu mijn briesende adem in haar nek.
Ik vertel mijn kind over de vraag, de hoofddoeken en de Hema en leg uit dat ik dat ik boos ben op die meneer maar ook boos ben op mezelf omdat ik niet het beste antwoord op zijn vraag heb gegeven.

In de winter hebben we 3 maanden in Azië gereisd. En daar ook islamitische gebieden bezocht. Sterre weet dus uit die ervaringen wat hoofddoeken zijn want bij ons in de Groningse Hema moet je 'ze' met een vergrootglas zoeken.

Etalage in Mataram, Lombok

Als we bijna bij huis zijn draait Sterre zich om en kijkt me aan... 'Weet je wat ik had gezegd tegen die meneer?' Nieuwsgierig naar haar antwoord vraag ik 'Nou?'
'Ik had gezegd.. de Hema moet die hoofddoeken maar niet gaan verkopen want die zijn echt pufheet in de lente!'

'Dat is ook een goed antwoord he mama?' vraagt ze voor de zekerheid.
Ik knuffel mijn kind terwijl ik door de glassporen van 'Merthe's verjaardag' fiets.
En ik vind de wereld vandaag best ingewikkeld...

Open brief

Aan:
MM de orde vd Moedermilitie
Postbus 666
1020 BA Amsterdam

Groningen, 18 september 2012

Betreft: dringende vraag inzake opvoedkunde


Geachte leden van de MoederMilitie,

Een vriendinnetje van mijn oudste dochter (ze is 5) kwam een paar weken geleden bij ons eten. Het was mooi weer dus de gesmeerde broodjes werden onder het mom van een picknick op een kleedje genuttigd. Jongste dochter en ik hadden net smakelijk gelachen om een overvliegende meeuw die met een trefzekere precisie een witte flats op de jas van de vader had achtergelaten. Deze anekdote werd in geuren en kleuren verteld.
'Oh gelukkig zitten we niet aan tafel..' zuchtte het vriendinnetje. 'Want aan tafel mag je niet over poep praten!'

Nu ben ik mij er terdege van bewust dat ieder gezin zijn eigen normen en waarden heeft. En dat al die regels niet perse mijn gedachtegoed hoeft te zijn is niet meer dan logisch.
Mijn kinderen bereiken echter de leeftijd waarop steeds meer mensen zich met hen bemoeien.
En, het zal genetisch bepaald zijn, zij zijn nogal gevoelig voor de mening van anderen..

Wat moet ik aan naar school?, Hoe organiseer ik een speelafspraak?, Hoe stel ik mij op ten opzichte van de juf?, Wat is de standaard voor trakteren?, Wat doe je op een kinderfeestje?, Welke clubjes zijn hot en welke not?
Het zijn vragen waar wij als gezin mee worstelen.

En heel eerlijk gezegd maken jullie het er als club van modelmoeders niet makkelijker op. Ik had een beetje gehoopt op standaard folders die je via een postbus aan zou kunnen vragen. Of van die flyers in zo'n molentje bij de bibliotheek ofzo.. Met wat advies (regel speelafspraken met ouders onderling, kleuters kunnen dat niet zelf en helemaal aan het eind van de week scheelt dat een hoop tranen) en steunende woorden (laat je niet gek maken, oefening baart kunst). Maar... tot mijn (stijgende) verbazing blijkt het tegendeel waar te zijn!

Via de vakbladen (j/m ouders, viva mama, groter groeien, kek mama, et cetera et cetera) wordt jullie latverhogende religie op effectieve wijze gepredikt. Ook de weekendbijlage van mijn krant verpakt, in lollig bedoelde columns, de meest tegenstrijdige boodschappen waar ik als mening-gevoelige-kleuter-moeder danig van in de war raak.

Natuurlijk hoef ik al die meningen niet te lezen! Lang leve de vrije keuze en de oud-papier container....

Maar dan hebben jullie ook nog van die undercover-controle-moeders op pad gestuurd die met 1 indringende blik mijn 'coole' voornemen om gewoon in joggingbroek mijn kind naar school brengen teniet doen. Of die met hun blije verhalen mijn hele 'nonchalante' huishouden in een totaal ander perspectief weten te plaatsen! Gelukkig wonen wij heel ver weg van dat hoofdkantoor van jullie. Want in de buurt van Amsterdam schijnt de lat nog hoger te liggen...

Maar goed ik dwaal af..
Wat ik jullie eigenlijk wilde vragen.. (en als kinder-etiquette-deskundigen weten jullie vast het antwoord..)
Waarom mag een kind eigenlijk geen 'shit!' zeggen? En wie heeft in h.e.m.e.l.s.n.a.a.m bedacht dat je dan 'chips!' moet roepen?

In afwachting op jullie reactie,

Met vriendelijke groeten,

 Paulien (uit Groningen)

Roddel en achterklap

Vakantie: een afgebakende periode waarin men, met een afspiegeling van de eigen huisraad, een zelfgekozen afstand aflegt om, (meestal) onder meer primitieve omstandigheden dan in het dagelijks leven, zo min mogelijk te doen, met als doel het komen tot rust in lijf en hoofd.



Je kunt er voor kiezen om het advies dat je in al die bladen leest voor de vakantie ter harte te nemen.. Weet je nog? Maak in de vakantie tijd en ruimte voor elkaar. Kijk elkaar iedere dag eens 5 minuten in de ogen. Rust, ruimte en je relatie. Duik in je gezin. Leer weer communiceren.

Je kunt ook de Prive-Story-vakantie-variant doen. In deze variant laat je je wereldbeeld krimpen tot de eerste 250 meter om je heen en doe je dus eigenlijk de hele dag niets anders dan mensen kijken.. schaamteloos!

Ik zou graag anders beweren maar ik beland altijd in de 2e variant.

Ik onderbreek mijn partner rustig in een betoog omdat ik anders een flard van een gesprek mis.. Die ik daarna natuurlijk wel weer uitgebreid samen met hem wil analyseren.
Dat de moeder van een vriendinnetje van Sterre het-zoontje-van-de-ex-van-de-buurvrouw-van-haar-vriendin heeft zien lopen en nu zo benieuwd is hoe de vader eruit ziet.. vind ik een uitermate boeiend gespreksonderwerp.

Het word je ook zo makkelijk gemaakt op vakantie...
Je gaat zitten in je gammele canvasstoeltje en de verhalen lopen gewoon langs..

'Oh de buren drinken koffie, wil jij ook nog?'
'Mama, de moeder van Annabel heeft ook vakantienagellak!'
'He? haalt zij nu water in een wijnfles?'
'Die meneer bij de kraan hebt zijn been gebreekt maar komt wel weer goed hoor..'
'De trekzakmevrouw en de Jip en Janneke-papa stonden met cowboy Bob te praten. Volgens mij gaan die naar huis morgen.'

Als we in het dorp boodschappen doen zie ik ineens een 'echte' roddel lopen. Martijn Krabbe en 'zijn' Amanda moeten ook naar de supermarkt. Zonder televisielampen en photoshop zijn het net normale mensen.  Ze hebben gezwommen want de haren zijn nat. De glitter en glamour zijn ver te zoeken. In een flits zie ik beelden van foto's in zo'n blad staan.. 'Crisis slaat hard toe bij familie Krabbe'  Je ziet dat zelfs de kinderen zijn gewend  aan starende blikken..
En de mensen achter die starende blik, besef ik ineens, weten dus bijna allemaal dat je vrouw in de playboy heeft gestaan, je man een scheiding overweegt en je misschien een liefdes-broertje of zusje krijgt....

Ik ben heel blij als ik met mijn anonieme kinderen en onbekende man weer bij de tent ben..
Als ik met een afwasje richting de kraan loop word ik aangesproken;
'Zo buurvrouw! alweer aan de afwas.. wil je mijn kopjes ook mee?'

Roddel en achterklap zijn leuk.. maar het moet nergens over gaan...