Spannend!

Loes loopt voor me uit door het parkje. We gaan Sterre uit school halen. Zware donkere wolken hangen in de lucht. Met haar gestreepte regenlaarzen slaat Loes geen plas over. Die heeft geen last van sombere waar-blijft-die-zomer-nou gevoelens.
'Ik heb een geheim weggetje' vertrouwt ze me toe. En voor ik door heb wat ze bedoelt laat ze mijn hand los en verdwijnt richting een bosje bomen en struiken.
'Je mag niet mee' roept ze nog even voor de zekerheid.
Om er met glimoogjes aan toe te voegen: ' .. dat is spannend!'

Als ze volledig door het groen is opgeslokt is het eerste wat ik denk: '.... als ze nu gaat gillen heeft ze een lijk ontdekt!'

Toch maar eens een avondje een dvdtje kijken over bloemetjes en bijtjes en de liefde enzo..
In plaats van met een kussentje op de bank en dan met de deur goed op slot en zenuwen in de buik volgen wie de moorden deze keer heeft gepleegd.....