Het afgelopen jaar zat vol met levensvragen, leerpunten en andere moeilijkheden. Als je met zo'n berg geconfronteerd wordt zit er maar één ding op... En dat is (naast veel zuchten); Dé confrontatie aan gaan om vervolgens je wijze levenslessen om te zetten in daden!
Om deze nieuwe fase kracht bij te zetten had ik een vakantiedag opgenomen. Gewoon door de week en gewoon voor mezelf..
Na het ochtendritueel lever ik de dochters gevoed en gekapt af op school en doe... niets.
Ik loop met een wijde boog om stapels speelgoed heen, schuif wat kleding aan de kant, negeer de stofzuiger en kruip met de krant in een hoekje van de bank.
Als alle koppen zijn gelezen stap ik op de fiets. Ik ga koffiedrinken met vriendin J. in de stad.
We hebben afgesproken in een nieuw koffietentje waar ze krankzinnig goede koffie beloven klaargemaakt door een vakman!
Ik heb haar veel te lang niet gezien. Voor de deur omhelzen we elkaar. En voordat we ontdaan zijn van jas, sjaal en aanverwanten zijn we al in een gesprek verwikkeld. Ook zij zat dit jaar in de knoop. Een hele andere knoop dan ik moet ontwarren maar toch.. Een knoop is een knoop en naast verschillen zijn er ook overeenkomsten tussen die knoop van haar en die van mij.
Eenmaal genesteld komt de koffiespecialist ons vragen of we een keuze hebben gemaakt. Snel doe ik nog een poging om het menu te scannen en besluit voor een 'gewone' filterkoffie te gaan. In een fractie van een seconde zie ik een irritatie ontstaan op het vriendelijke gezicht van de koffiekenner. En acuut besef ik dat hier van een gewone koffie geen sprake kan zijn natuurlijk. Vriendin J. is nog in de weer met jas en tas en heeft de belediging niet meegekregen. De barista wacht geduldig en kijkt vriendin J. verwachtingsvol aan. "Ja" zucht ze, "mag ik een cafeïnevrije koffieverkeerd met lekker veel melk?" Het gezicht van de deskundige betrekt. Hij probeert beleefd te blijven maar aan de intonatie van zijn stem is te horen dat hem dat veel moeite kost. "Cafeïnevrij serveren wij niet mevrouw." weet hij eruit te persen. Ietwat in de war beseft J. wat ze zojuist heeft besteld. Ze laat zich informeren over de alternatieven en maakt haar keuze. Als de koffie-expert zich omdraait fluistert J. me toe.. "cafeïnevrij bestellen is hier natuurlijk ook als vloeken in de kerk!" Dat hoort de koffieconnaisseur. Hij draait zich om en steekt zijn liefde voor koffie niet langer onder stoelen of banken. We krijgen een uitgebreid hoorcollege over gewassen koffiebonen, diverse testmethodes, 'de beleving' en kwaliteitsverschillen. Vriendin J. buigt zich ondertussen over de taartjesvitrine. Die ziet er ook goed uit.
We kletsen verder over ontwarren van knopen. Ik heb te hard mijn best gedaan. Te hard aan mijn knoop getrokken. Dit heeft er alleen maar gezorgd dat mijn knoop nog dichter en vaster is gaan zitten. Ik moet dus afstand nemen en los laten. Met een schuin oog kijken we af en toe naar de koffiemeneer. Hij klopt en kookt, schenkt op en wacht geduldig. Hij schenkt elke koffie in het kopje dat het verdient. In alle rust schenkt hij aandacht aan het proces waar hij in gelooft. Ondertussen ontleden we de knoop van vriendin J. Met 2 kopjes pure liefde tussen ons in vliegt de tijd.
We vergeten zelfs de taartjes.
