Zo zie je maar weer..

Ik ben op zolder de was aan het sorteren als Sterre naar boven roept: 'Mama!! waar is dat ene kleine roze dingetje waar ik al weken niet meer naar gekeken heb maar die ik nu ineens heel erg belangrijk vind?' Als in een reflex antwoord ik: ' In die groene bak in de kast van de speelkamer boven het nep-eten!' Terwijl ik een koekie-monster t-shirt bij de bonte was gooi hoor ik vanuit de verte.. 'Oja, ik heb hem!'

Het verbaast me niets!! Van bijna alle dingen die door ons huis slingeren weet ik (meestal onbewust) waar ze liggen. Mijn brein produceert het antwoord al terwijl ik de vraag amper goed gehoord heb.
Maar mijn eigen sleutels? Mijn portemonnee of mobiel? Geen idee! Altijd zoek, kwijt en verloren en ondanks een vaste plek (in een bak op de plank in de gang die we daar om deze reden speciaal hebben opgehangen!) liggen ze nooit daar waar ik denk.
En dat verbaast me dan weer wel!

Nu sta ik wel vaker versteld van mezelf. Ik kan verbazingwekkend goed met geld omgaan, heb een feilloos richtingsgevoel en kan soms best lollig uit de hoek komen.
Na 40 jaar hoor je jezelf toch wel een beetje te kennen lijkt me maar ik kan mezelf nog regelmatig verrassen!

Ben ik weer een dag inwendig aan het mopperen en vloeken blijkt het weer 'die tijd' te zijn.  Het verklaart iedere maand weer een hoop maar dat het me steeds weer verrast is wel verbazingwekkend toch?
Zo lijd ik ook al een aantal jaren aan 'omgekeerde anorexia'. In mijn hoofd ben ik altijd veel slanker dan in de spiegel van de paskamer. Sta ik me weer in een veel te strakke spijkerbroek te wurmen...

En toen ik vandaag door de stad liep bedacht ik ineens dat ik het toch leuker vind om met een plastic tas van 'de Bijenkorf' door de drukte te lopen dan met zo'n geel-rood ding van de 'Wibra'.. en ik altijd maar denken dat ik niet statusgevoelig was!

Ik voel me minder alleenig als de tv aan staat, vind ik zelf ook heel erg raar... en  bij iedere tankbeurt hou ik de kinderachtige hoop dat ik magische-benzine-die-nooit-op-raakt tank. Ik kan, voor iemand met HBO+ niveau, verbazingwekkend slecht telefoonnummers onthouden en nu bleek ik een paar weken geleden ineens, tot mijn eigen verbazing, ook nog verslaafd te kunnen raken aan een engels kostuumdrama! (hoe loopt het toch af met Mr Bates?)

Zo zie je maar weer.. ik verveel me zelden met mezelf..
Want als ik ben bekomen van mijn verbazing heb ik nog altijd mijn twijfels, lusten, dromen, fantasieën en verlangens..never a dull moment in my head!!