We gaan weer golven!

Zondag 15 april.

Ik ben even op kraamvisite bij de buren als de trotse oma mij verteld dat hun kliko-container een paar dagen zoek was. Ze waren net verhuist naar een ander huis in Hellevoetsluis. Raar, gek en zoeken geblazen natuurlijk. De politie brengt helderheid in de zaak. De kliko was per ongeluk in de vuilnisauto gekukeld en nu dus vernietigd.. Of 'oma' ook behoefte had aan slachtofferhulp?
Nu moet je met dit soort visite-verhalen natuurlijk een beetje oppassen. Hoe goed ken je de moeder van je buurman nou? Sociale etiquette zijn best fijngevoelig..
Ik heb er alleen geen tijd voor om daar even over na te denken.. Acuut barst ik in lachen uit en moet er echt even bij gaan zitten! 'Oma' heeft er gelukkig geen trauma aan overgehouden en lacht vrolijk mee.

'De kunst van het leven is thuis te zijn alsof men op reis is..' die tekst kreeg ik bij thuiskomst opgestuurd. De kunst van het reizen vind ik om me te blijven verwonderen.  Het heerlijke verbazen van een reis maar dan 'in eigen land'. Ik ga het proberen..

Een goede verbaas-plek blijkt het zwembad te zijn. In zo'n warm peuterbad heb je alle tijd om je leeftijdsgenoten eens aan een kritische blik te onderwerpen. Je hebt wel iets beters te doen dan cool te kijken of je buik in te houden als je 3 jarige kopje onder dreigt te gaan of je baby zich verslikt. Je krijgt dus een heel reel beeld van lijf en leed.  En echt.. dit is veel beter voor je zelfvertrouwen dan turen naar die foto's in glossy's-voor-de-echte-vrouw!
Geestelijk gesterkt duik ik met de kinderen in de wild waterbaan. We beginnen fanatiek aan ons 4e rondje als de badjuf omroept; 'We gaan golven!!' om vervolgens in de microfoon een hele lijst van waarschuwingen te schallen. 'Niet zonder bandjes!, ouders moeten in de buurt van hun kind blijven!, minimaal 1 meter afstand houden van de gespannen lijnen!, hou ruimte tussen elkaar!!.. Om de feestvreugde te verhogen gaan er 4 badmeesters om de rand van het zwembad staan.. 'Dit vind ik te spannend!' zucht Loes. Er is nog geen golf te zien..

In de kleedkamer is het koud. Met haar billen op het bankje zit Sterre. te rillen in haar handdoek. Haar blik is strak gericht op 2 moeders. Die zijn druk in de weer met luiers, rompertjes en de baby's die daar in moeten. Tussen het gepruts door wisselen ze complimenten uit. 'Nee meid echt ik vind jou zo georganiseerd.. daar heb ik bewondering voor!' Om haar organisatietalent nog meer tentoon te spreiden haalt moeders doosjes met rozijnen uit haar tas. Ha! een daad van vrienschappelijke kift waar vrouwen zo beroemd om zijn. Dochterlief doet er niet aan mee. Die frunnikt het doosje open en strooit de inhoud vakkundig in het rond.  'Oh nee! Een.. Twee..! telt de organisatie-moeder. Ze duikt naar voren, graait de rozijntjes van de chloornatte vloer en ploft opgelucht weer op het houten bankje. ' Gelukkig binnen 3 seconden!' zucht ze. Zelfs vriendinlief kijkt haar nu niet-begrijpend aan.. 'Meid je kent de 3 seconden regel toch wel.. als je iets binnen 3 seconden van de vloer opraapt krijgen de bacteriën er geen vat op en kun je het nog gewoon opeten!' Om de vakkundigheid van dit opvoedprincipe kracht bij te zetten stopt ze een aantal rozijnen in de mond van haar dochter..

En zo leer je elke dag..