Wat vooraf ging:
Ja! dat is een goed ideetje! Ik heb het nog niet geopperd of uit alle kieren en gaten komen de dekentjes, kleedjes en kussen tevoorschijn. In een mum van tijd is onze strak ingerichte 'zitunit' omgetoverd in 3 royale chillplekken.
Met veel zorg wordt de film van vanavond uitgekozen. Terwijl de pizza's in de oven staan knabbelen we een restje 'excuus-wortels' weg.
Het toetje mochten ze zelf uitzoeken en is dus zo'n bakje yoghurt met smarties geworden waar het hele alfabet aan kleur, smaak en geurstoffen in voorkomt.
Bediend van lied, knuffel en een dosis moederliefde ligt het kroos twee uren later plat.
Tevreden nestel ik me op de bank.
..........
Aan het einde van de avond zit ik er nog. Nu geschokt en lichtelijk in de war. Ik heb de documentaires 'Rauw' en 'Rauwer' gekeken. Beide films vertellen over Tom en zijn moeder. Zij eten alleen rauw en onbewerkt voedsel. Geen biefstuk, spaghetti, pannenkoeken en patat voor deze jongen maar groente, fruit, noten en allerlei kiemen en zaden waar ik nog nooit van had gehoord. Tom is de eerste (en waarschijnlijk) het enige kind in Nederland dat alleen maar rauw eet.
Ik heb altijd veel bewondering voor mensen met sterke principes. Nu heb ik ook wel principes (uiteraard!) maar die van mij gaan wel vaak samen met een brede blik en enig gemak. Zelfs in mijn meest vegetarische periode kon ik niet van bitterballen en knakworsten afblijven. Ik kon mezelf prima overtuigen om van deze zondes te genieten. Want he! zeg nou zelf! hoeveel draadjes vlees zitten er nu uiteindelijk in 1 bitterbal? En de samenstelling van een knakworst is zo raar.. dat kun je amper vlees noemen toch?!
Heel even lijkt het me zelfs wel wat. Rauw eten! Je spoelt een broccoli af en je kunt aan tafel! Nu sta ik een half uur te koken. Maar voordat mijn gezin klaar is met nog 'even' wat afsluiten, poepen en treuzelen moet de tafel weer schoongemaakt door een omgevallen beker, dus met de tijd dat we eindelijk alle vier gaan zitten is het eten koud. Rauw eten is dan alleen maar een kwestie van wat harder kauwen!
Maar principes in een saus van fanatisme zijn gevaarlijker. Dat blijkt ook wel in de documentaire. Tom is twaalf centimenter korter dan zijn alles-etende leeftijdsgenoten. Hij wordt gepest. Zijn moeder houdt hem daarom van school. De raad van kinderbescherming en artsen in het ziekenhuis maken zich zorgen. Tom's broer woont bij zijn vader omdat hij daar wel alles kan eten.
Verstrekkende gevolgen heet dat.
Ik vind Tom zielig. Zijn eten is soms wat lauw als het lang in de blender heeft gezeten. Warm eten vind hij zo lekker ruiken. Dan loopt hij heel langzaam door de gang van hun flat omdat het er naar pizza ruikt.
Tom's moeder vindt mijn kinderen zielig omdat ik ze net volgestopt heb met zo'n gif bevattende lekker ruikende gemaksmaaltijd. Weggespoeld met een beker melk vol met antibiotica.
Allebei hebben we het beste voor met ons kind.
Allebei handelen we uit liefde.
........
De volgende dag:
'Mama! mogen we een appel?' Een blonde heks en een roze prinses steken hun hoofd om de deur. 'Wil je hem dan naar boven brengen want daar staat het glazen kistje'. Als ik even later twee geschilde appels in een bakje op de overloop zet hoor ik: 'Loes! Komen! de giftige appels zijn er!'
Giechelend denk ik toch even aan Tom's moeder..
Beide documentaires zijn te bekijken op You Tube.
